Helaas moesten we vandaag alweer weg uit onze cabin, dat helaas geldt niet voor het feit dat we teruggaan naar Melbourne want daar hebben we nog genoeg te doen, maar voor het feit dat het ons hier echt enorm goed bevallen is. Eigenlijk een soort vakantie in een vakantie en zo voelde het ook echt. Maar in ieder geval op naar Melbourne. Onderweg in Ballarat nog even naar een stukje wedstrijdje Australisch Football gekeken waar we toevallig langsreden, wel gaaf om dat in het echt te zien. Na een voorspoedige terugreis reden we over de Westgate Bridge Melbourne weer binnen en daar zagen we in de verte de Spirit of Tasmania liggen (De scherpe lezers weten dan meteen dat Eddie en Corrie daar in een flat voor de pier wonen) en we hadden dan ook het idee opgevat om daar even koffie te drinken. Helaas waren ze niet thuis en zijn we even een rondje gaan lopen. Het was ons nog niet zo opgevallen maar wat wonen ze eigenlijk op een mooi stukje Melbourne. Met de auto zagen we nu ook wel wat meer van de wijk dan met de tram en het was nu met dit mooie weer lekker druk op de boulevard. Uiteindelijk maar even doorgereden naar ons nieuwe hotel om er zeker van te zijn dat we deze week in ieder geval onderdak hebben want alles staat hier in het teken van Pasen en dat is hier nog erger dan in NL. Elke supermarkt ligt vol met paaseieren, we hebben er zelfs een gezien van 1 kg en ook Bounty, Snickers, Mars, etc hebben allemaal eitjes in hun smaken. Gelukkig was onze reservering goed doorgekomen en was alles in orde. Ik wilde ook nog even naar Hawthorn om daar eens even rond te rijden en te kijken. Leuk rondje, maar wel even zoeken als je niet een echt goede kaart hebt. De auto waren we hierna even zat voor vandaag en we zijn dan ook naar het hotel gereden de auto weggezet en de tram ingestapt. Op naar Southbank om even een klein hapje te eten. Het was daar gezellig druk met dit keer de Arts market en de Food en Wine festival door elkaar heen. Na het eten toevallig de telefoon gechecked en we hadden zowaar een oproep gemist, dat gebeurd niet vaak!! Eddie had gebeld over dinsdag en om te vragen of we alweer in de stad waren. Wat bleek, we hadden elkaar net misgelopen, want toen wij bij hen voor de deur stonden waren zij aan het lunchen op de Southbank en nu was het dus andersom. Op weg naar de Southbank zagen we al enorme hoeveelheden mensen in Botanical Gardens lopen en staan en dan wil je toch graag weten wat er speelt. Dus wij op onderzoek uit en al die mensen, waarvan wij dachten dat ze naar iets aan het kijken waren, bleken in een hele hele lange rij te staan voor een muziekfestival. Wij zijn lekker in het gras en het zonnetje gaan zitten om lekker mensen te kijken en als je ziet wat er allemaal naar binnen gesleept wordt van stoelen tot kussens tot slaapzakken tot koelboxen en noem maar op. Nadat de rij redelijk was opgelost zijn we lekker naar het strand bij St. Kilda gegaan om daar onze eerste redelijke zonsondergang te bekijken. Daarna lekker op Fitzroy street gaan eten voordat we weer naar onze kamer toegingen om de krant te lezen, Formule 1 te kijken en dit verhaal te schrijven.

Voor vandaag hebben we een kort verhaaltje gepland aangezien ik de hele ochtend bezig ben geweest om de auto terug te brengen! De heenreis duurde al bijna een uur en de terugreis met taxi, wachten, de trein en weer wachten duurde nog veel langer. Maar goed toen ik eenmaal terug in Melbourne centrum was heb ik Sandra gebeld om te vertellen dat ik weer in het land was, nu had ze dat al een beetje ingecalculeerd en was al in de buurt (200 meter verder) dus een paar minuten later zaten we samen in het internetcafe alles weer eens te updaten. De rest van de middag hebben we lekker van het zonnetje genoten en even op federation square gezeten om te kijken hoe een stel malloten aan een Ripcurl (een surfmerk) wedstrijd meededen er is daar altijd wel wat te beleven. Deze middag hebben we ook voor het eerst de City Circle Tram genomen, dit is een gratis tram die een redelijk groot rondje om en door de stad rijdt. De vorige keer dat we in Melbourne waren, begin februari, wilden we dit ook al doen maar dat ding zat continu stampvol. Zo ook nu maar na een paar haltes was dat in een keer verdwenen en konden we rustig achteruit zakken en genieten van alles dat je tegenkomt!!!! 's avonds op tijd naar het motel teruggegaan aangezien we morgen weer een drukke dag hebben!

Vandaag ging het dan eindelijk gebeuren de Great Ocean Road (GOR). Eddie kwam ons, volgens afspraak, precies om half negen ophalen, Corrie was er niet bij, die houdt niet zo van lange einden rijden dus dat halen we van de week wel in met een bakje koffie. De hele week hadden we al de weersberichten bijgehouden en helaas waren die niet al te florissant met 20 graden en af en toe een bui, maarja dat zeiden ze gisteren ook en toen was het een prachtige dag!! (en zoals Eddie het mooi zei: If you don't like the weather in Melbourne! Just wait twenty minutes !!!!!) en die opmerking bleek ernstig raak want een aantal keren hadden we het vermoeden dat het dichttrok maar even snel als dat de wolken kwamen, verdwenen ze ook weer. Maar goed dus met z'n drieen op pad om deze fantastische route te gaan rijden. Als eerste stop had Eddie Geelong gepland alwaar hij een mooi plekje bij de pier in de haven had uitgezocht om een lekker kopje koffie te drinken (voor Sandra thee). Vervolgens op naar de GOR maar niet voordat we nog even gestopt zijn bij Bells Beach, hier wordt vanaf morgen een surf Worldcup gehouden en op de een of andere manier vindt ik dat in ieder geval dan even leuk om te gaan kijken of de golven hoog genoeg zijn. Helaas waren die dat niet en waren ze ook niet aan het oefenen. Dus door naar de GOR, en wat een fantastische route is dat zeg de gehele route totaan Apollo Bay wijkt de weg geen moment af van de zijde van de zee. De hele tijd kijk je dus naar water, rotsen, mooie baaien, grappige huisjes en noem maar op. Eenmaal in Apollo Bay aangekomen, het officiële eindpunt van de GOR, had Eddie bedacht om eens lekker een BBQ op te zoeken en in het park te gaan lunchen. Met verschillende salades, sausages, tomaten en andere lekkere dingen hebben we heerlijk genoten van het weer en de lunch. Na Apollo Bay verlaat de Great Ocean Road de kust en rij je door het Otway National Park. Toch weer heel anders dan kust en ineens rij je weer door een gedeelte regenwoud aangezien dat al weer even geleden was kijk je dan toch weer je ogen uit. Tijdens het vervolg van deze route kom je op een gegeven moment weer langs de kust en na een tijdje kom je bij een fantastisch uitzichtspunt, iets dat iedereen waarschijnlijk wel kent: de twelve apostels, erg mooi om te zien en tegenwoordig ligt er een soort boardwalk heen zodat je goed naar alle kanten kan kijken. Vervolgens aan het einde van de route (of in ieder geval het gedeelte waar wij terugkeerde naar Melbourne) nog op een een terrasje in de zon gezeten. Op de terugweg belde Eddie even met Corrie om te vragen hoe alles was en die vertelde dat het de hele dag in Melbourne een beetje een bewolkte grauwe dag was geweest, hadden we weer mazzel.!!!!!!. Teruggekomen in Melbourne zijn we met z'n drieën nog even bij Porchetta in St. Kilda gaan eten en daarna lekker moe maar voldaan terug naar ons motel! Via deze weg willen wij Eddie nogmaals bedanken voor de geweldige dag en alle uitleg onderweg!

woensdag de 23e

Puffing Billy, als het goed is dan gaat het bloed van Patrick nu sneller stromen en gaat ie in ieder geval dit verhaal goed lezen!.!.!.! Maar voor degene die Puffing Billy niet kennen zal ik het maar als een normaal verhaal vertellen. Dit was wederom een dag dat we vroeg opmoesten aangezien we een behoorlijke reis voor de boeg hadden. Om kwart voor acht stonden we al op de tram te wachten die ons naar Flinders street station moest brengen aldaar moesten we op de trein wachten die ons naar Belgrave zou brengen, Belgrave is het beginpunt van de Puffing Billy route. Die trein doet er ruim een uur over om daar te komen maar toch was het niet erg om in de trein te zitten, aangezien we weer een krantje hadden en onderweg nog langs een aantal bekende plaatsen kwamen bijvoorbeeld station Bayswater. In ieder geval waren we ruim op tijd voor het vertrek van de eerste trein van vandaag. Dit is ook meteen de enige trein die de volledige route naar Gembrook doet de andere twee treinen rijden alleen maar tot Lakeside, en aangezien ik erg graag de volledige route wilde doen moesten we zo vroeg op, Sorry mijn schuld. Een korte uitleg over Puffing Billy dan maar even: Puffing Billy is een stoomtreintje dat door de Dandenong Ranges rijdt en als kind waren we er al helemaal weg van, alle kinderen trouwens en nog steeds. Gelukkig war er geen dag van total fire ban want dan mag de officiële stoomtrein niet rijden en worden de wagonnetjes voortgetrokken door een dieselloc. en dat zou toch driekwart van de lol weg hebben gehaald. Al met al is het een prachtige route die naar totaal niets toegaat!!!! Als eerste kwamen wij dus aan in Gembrook alwaar we ongeveer twee en een half uur te spenderen hadden, aangezien het tegen lunchtijd was wilden we gewoon lekker lunchen en even relaxen in het park voordat we weer terugmoesten. Helaas was er in Gembrook echt helemaal niets te beleven en waren ook de drie restaurants of gesloten of te koop. Dus maar even bij een bakkertje een Pie gehaald en op een bankje gezeten om die op te eten. Tijdens het eten zagen we dat er achter het postkantoor een zowaar Mini-Golfbaan was en om een beetje de tijd te doden zijn we daar heengegaan. De baan was in een tuin aangelegd en eigenlijk was het best leuk aangezien de baan zo verschrikkelijk schots en scheef was dat het nog spannend werd ook!! Na nog even in het park gezeten te hebben zijn we teruggelopen naar het station waar de crew van de trein zich ook stierlijk zat te vervelen en dat het dus een welome onderbreking was dat ik even kwam kijken. Zowaar mocht ik nog even op en in de loc klimmen en zo komt een jongensdroom toch nog uit!! Na even te hebben staan ouwehoeren met de machinist, was het tijd om de terugweg te gaan beginnen en het was zo verschrikkelijk rustig zodat we met z'n tweeën een hele coupe tot onze beschikking hadden en dan moet je natuurlijk met je benen buitenboord hangen zoals dat hoort. Halverwege hadden we ook nog een half uurtje in Lakeside waar een park met een meer bijzat, ook hier was alles stil en leek het wel alsof er al tijden niemand meer geweest was. Na een lange terugreis hebben we in Melbourne centrum nog even gewinkeld en zijn we weer teruggegaan naar ons motel om lekker in te storten.

Vanmorgen zijn we heerlijk langs het strand naar Eddie en Corrie gefietst. Er stond een redelijk windje, maar die kwam nu nog van schuinachter, dus dat was nog geen probleem. Het is vandaag Goede Vrijdag, en we hadden gehoord dat vrijwel alles dicht zou zijn vandaag, maar, in ieder geval, in St. Kilda was er nog behoorlijk wat open, restaurantjes en hier en daar een winkeltje. Na een gezellig kopje koffie bij E & C zijn we over het fietspad langs de trambaan naar het centrum gegaan. Eerst hebben we bij het foodcourt op de Southbank een broodje gegeten, toen zijn we langs de Yarra-river naar het Yarrapark gefietst, langs de het Tenniscentre en het Melbourne Cricket Ground (MCG), dit is echt een megastadion. Eddie had ons net de kaartjes voor de voetbalwedstrijd van morgen laten zien, dus we konden ons er alvast op verheugen om hem ook van binnen te zien. Vervolgens zijn we door de Fitzroy Gardens gefietst, nog even gestopt bij Captain  Cook’s Cottage, het huisje van de familie Cook uit 1750 dat geheel in die stijl gerenoveerd is, omgeven door een mooie bloementuin. Net voorbij dit huisje schrok Trevor zich een hoedje, hij was zijn zonnebril kwijt. Hij had hem bij de cottage nog gehad, dus zijn we dezelfde route teruggefietst en zowaar, op het grasveld voor het huisje lag ie ongeschonden in het gras. Daarna zijn we voor de tweede maal richting St. Patricks Cathedral. Het was kwart voor drie en het viel ons al snel op dat we niet de enige waren die deze kant op reden of liepen en bij de kerk aangekomen bleek dat om drie uur een mis zou gaan beginnen, op zich wel logisch op Goede Vrijdag. We hebben nog even snel een fotootje van binnengemaakt, om vervolgens een rondje te lopen om de kerk heen. Het is echt een mooie kathedraal en hij is van elke kant weer anders. Toen we weer bij de ingang waren zagen we nog net de kardinaal met een heel stel voorgangers de kerk binnengaan. Vanaf hier zijn we door Chinatown naar het winkelcentrum gegaan. Chinatown was wel grappig maar niet heel groot, eigenlijk maar één straat met veel Chinese winkeltjes en eettentjes. In het winkelcentrum was het wel echt uitgestorven. Alleen een enkel souvenirwinkel was open en de bioscoop! En aangezien hier sinds gisteren Miss Congeniality 2 draait, die leek mij wel erg leuk, hebben we kaartjes en een bak popcorn gekocht. Helaas, zoute popcorn, dat vergeet ik nou altijd in het buitenland. Maar de film was erg vermakelijk en ook goed te volgen zonder ondertiteling. Toen we weer buiten stonden begon het al wat te schemeren, dus zijn we rustig weer richting St. Kilda gefietst. We hadden geen verlichting op de mountainbikes, dus leek het ons niet verstandig om in het donker door het drukke verkeer te fietsen. Onderweg bij de Botanical Gardens zij we nog wel even naar de Music Bowl gaan kijken. We waren toch wel erg benieuwd hoe deze er van binnen uit ziet. En het is wel bijzonder. Midden in het park, met op de achtergrond de torenflats van de stad, ligt in een soort kuil een flink podium met overkapping, daarvoor in een halve cirkel een tiental rijen met stoeltjes en daarachter en grote grasheuvel, waar dus iedereen op een kleedje naar het concert kan zitten kijken. Alle hekken en schermen nu waren weggehaald en we konden er gewoon bij. Uiteraard moest Trevor weer op het podium gaan staan en de malloot uithangen. Weer op naar St. Kilda voor een hapje en een sapje alvorens naar de kamer toe te gaan om te relaxen.

Zaterdag de 26e

Aangezien we donderdag al de fietsen opgehaald hadden en geritseld hadden dat we ze pas zaterdag in zouden leveren, moesten we vanochtend op tijd naar het verhuurbedrijf om ze weer in te leveren. Maar niet voordat we eerst lekker in het zonnetje ontbeten hadden. Weer verbaasde het mij dat je bij het inleveren niets hoefde te laten zien maar dat je de fietsen gewoon neer moest zetten en zo weer weg kon lopen???? Na het inleveren van de fietsen zijn we naar een echte Cakeshop op Ackland street gelopen om daar een echt stukje Cheesecake te halen. Vervolgens zijn we met de tram naar het centrum gegaan om, in ieder geval, naar Myers te gaan, en daar de verplichte tang, voor mijn moeder, te kopen. Toen we langs de bibliotheek liepen zijn we lekker in het park gaan zitten om te genieten van ons echte stukje Cheesecake (viel erg zwaar). Sandra besloot om lekker in het zonnetje te blijven zitten en aangezien ik daar niet zo goed in ben, ben ik maar een stukje gaan lopen en even het winkelcentrum te bekijken. Uiteindelijk zijn we maar weer eens naar een internetcafé gegaan om er weer wat foto’s op te zetten. Daarna op naar het evenement van vandaag MELBOURNE – ESSENDON. Nadat we E&C opgehaald hadden zijn we gezellig met z’n vieren naar het MCG gegaan om alvast een plekje te reserveren door onze spullen erop te leggen, dit is iets dat blijkbaar niet mag maar door iedereen gedaan wordt!! Aangezien bijna alles al vol lag! Na een prachtig plekje veroverd te hebben zijn we binnen gaan eten, het werd uiteindelijk de al bekende PIE met wat patat en een lekker biertje. Sandra en Corrie besloten terug te gaan naar onze zitplaatsen en Eddie en ik zijn nog even het stadion gaan verkennen, nu ben ik de KUIP gewend maar als je bovenin het MCG staat is het toch wel erg groot en hoog! Maar al met al was het een prachtig stadion. De wedstrijd was ook een happening op zich, en als je ziet wat iedereen meeneemt, geweldig, na een tijdje komen de thermoskannen en de radio’s tevoorschijn waarvan iedereen gebruik maakt. Het enige nadeel is in zo’n stadion dat je niet voor het uitkiezen hebt waar je naast zit!! Eddie had het niet zo getroffen en zat naast, zoals hij het terecht noemde, een enorm viswijf. Dat mens kon nog geen twee seconden haar mond houden, behalve als er weer een handvol patat naar binnen geschoven werd. Maar ook dat hoort er weer bij en is leuk om te horen hoe verschrikkelijk iemand zich kan opwinden om een wedstrijdje (dat schijn ik ook te kunnen bij een wedstrijd van Feyenoord, maar in mijn ogen is dat anders??) De mannen op het veld hebben ons uiteraard nog het meest vermaakt door er een leuke, maar helaas niet zo’n spannende wedstrijd van te maken. Essendon ging er met grote cijfers vanaf en dat was voor Corrie weer niet zo leuk. Na de wedstrijd hebben we afscheid genomen van E&C en afgesproken dat we ze in juli weer in Nederland zien!!

Via deze weg willen we Eddie en Corrie heel erg bedanken voor de gastvrijheid en de leuke dingen die we met z’n drieën of vieren gedaan hebben!! Wij hebben er enorm van genoten en hopen dat voor jullie hetzelfde geldt….

Onze laatste echte dag. Vorige week zondag hadden we al een glimp van de Artmarket op de Southbank opgevangen, maar toen liep hij net op zijn einde. Dus hadden we ons voorgenomen om daar nu nog eens rustig rond te gaan kijken en te kijken of we iets moois mee naar Nederland konden meenemen. Nou, er was genoeg moois te zien en uiteindelijk hebben we ook een aantal leuke dingetjes gekocht, waaronder een mooie Aquarel pentekening van Flinders Station aan de Yarra-river. Die krijgt een mooi plekje thuis. Na weer een lekker broodje bij ons favoriete foodcourt, kwamen we op onze weg terug weer eens een staatartiest tegen, dit keer een goochelaar. Vervolgens de tram terug genomen richting St. Kilda om ook daar de kunstmarkt te bezoeken en die was groter dan verwacht. Heerlijk slenteren in het zonnetje over de markt, ’t is toch verdomd jammer dat we hier morgen weer weg moeten. Aan het einde van de markt hebben we een lekker broodje bij de Subway gehaald, voor we weer naar het hotel teruggingen. Trevor wilde toch wel heel graag zijn clubbie Hawthorn in actie zien. Helaas waren ze kansloos vandaag. Onderwijl hebben we maar een begin gemaakt met het inpakken van onze koffers en daar kwam toch nog een hoop zooi uit die we niet mee terug gingen nemen, tjonge, wat kan een mens een troep verzamelen in zo’n korte tijd.

Aan het einde van de middag hebben weer de tram terug gepakt naar de Southbank. We hadden gehoord dat er in het Casino een uitgebreid buffet was, waar je voor niet al te veel, ongelimiteerd van kon eten. Nou bleek dat, naast dat het op zondagavond niet echt goedkoop was, het ook nog eens enorm druk was, een hele lange rij en het leek wel een kippenhok, wat een lawaai. Dat was nou niet wat we van een rustig laatste avondmaal hadden voorgesteld. Het casino zelf was wel grappig en heel, heeeel groot! Er kwam echt geen einde aan, maar het kwam wel allemaal op hetzelfde neer; blackjack, roulette en heel veel fruitautomaten. We konden toch ook niet de verleiding weerstaan en hebben ons ook nog een half uurtje uitgeleefd op de fruitautomaten, al is er eigenlijk geen zak aan.

Vervolgens zijn we op de Southbank op zoek gegaan naar een leuk restaurantje. En deze kant van Melbourne by night hadden we nog niet gezien maar is zeker de moeite waard. Het was echt schitterend om op deze zwoele zomeravond langs de Yarra te lopen en te genieten van al die mooie lichtjes van de stad. Uiteindelijk zijn we in een leuk restaurantje terecht gekomen waar we, met een voor ons doen, luxe maaltijd onze periode in Melbourne afsloten. Dit was geen leuk moment maar aan alle dingen komt een einde en we komen hier zeker nog terug en nu niet pas na 25 jaar maar al veel sneller!!.